- xoşluq
- is.1. Xoşa gələn, ləzzət verən şeyin halı, xoş təsir. Havanın xoşluğu. – Havada xəfif bir sazaq var idisə də, yazın . . ilk yeli bu sazağa bir xoşluq verirdi. Ç.. Aydınlığın xoşluğunda; Nə gözəlsən, sonam dəniz! R. R.. // Məlahət, gözəllik; gözə, qulağa gözəl təsir bağışlayan, ürəyəyatan. Müğənninin səsinin xoşluğu. // Xoş əhval-ruhiyyə, şənlik, fərəh. Xoşluq gətirmək – fərəh gətirmək, sevinc gətirmək. Bəndalı həmişə evə gələndə bir şənlik, xoşluq gətirərdi. M. C..2. Xoşluqla şəklində zərf – öz xoşu ilə, yaxşılıqla, öz razılığı ilə; qalmaqalsız, zorsuz. Xoşluqla qəbul etmək. – <Əsgər:> <Gülçöhrə> xoşluq ilə ərə getməyə razı olmadı. . . Ü. H.. <Müəllim:> Siz də mövqeyinizi xoşluqla buraxmaq istəməyəcəksiniz. S. H.. <General:> Xoşluqla etməsə, nə gəlib zora? Biz ki gəlməmişik xoşluqla bura! B. V..◊ Öz xoşluğu üçün – özünə xoş olmaq üçün, öz səadəti üçün, öz xeyri üçün. Öz xoşluğu üçün dünyalarca cinayətlərə səbəb olan bu adam, öz əməllərinin cəzasına çatdırılmışdı. P. M..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.